antonomazja
antonomazja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jęz. zastąpienie nazwy własnej osoby lub przedmiotu inną nazwą; zob. też antonomazja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik antonomazja antonomazje dopełniacz antonomazji antonomazji / przest. antonomazyj[1] celownik antonomazji antonomazjom biernik antonomazję antonomazje narzędnik antonomazją antonomazjami miejscownik antonomazji antonomazjach wołacz antonomazjo antonomazje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. antonomasia < gr. ἀντονομασία < gr. ἀντονομάζω
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) antonomasia
- baskijski: (1.1) antonomasia
- francuski: (1.1) antonomase ż
- hiszpański: (1.1) antonomasia ż
- niemiecki: (1.1) Antonomasie ż
- nowogrecki: (1.1) αντονομασία ż
- słowacki: (1.1) antonomázma ż
- włoski: (1.1) antonomasia ż
- źródła:
- ↑ Hasło „antonomazja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.