Przejdź do zawartości

alteracja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

alteracja (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. irytacja, niepokój[1], zdenerwowanie
(1.2) daw. sfałszowanie aktu prawnego[1]
(1.3) muz. podwyższenie lub obniżenie dźwięku należącego do skali lub akordu
odmiana:
przykłady:
(1.1) nareszcie, kiedy już panią Madejową zupełna miała chwycić alteracja, drzwi stuknęły ociężale, do gospody wszedł Dziurbacki[2].
(1.1) O mościwi mi panowie! W istnej błąka alteracji moich wdzięków przedsięwzięcie, że was tylu w tym momencie rzuca splendor na mój domek![3]
składnia:
kolokacje:
(1.3) dźwięk alterowany • akord alterowany
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. alteratio[1]
uwagi:
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: zdenerwowanie
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „alteracja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Wacław Gąsiorowski, Bem. Powieść historyczna z XIX w., Dom Książki Polskiej, Warszawa 1927.
  3. Włodzimierz Wolski, Halka, akt I, scena 6.