admirator

admirator (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌadmʲiˈratɔr], AS: [admʹirator], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob., ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. wielbiciel

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	admirator	admiratorzy
dopełniacz	admiratora	admiratorów
celownik	admiratorowi	admiratorom
biernik	admiratora	admiratorów
narzędnik	admiratorem	admiratorami
miejscownik	admiratorze	admiratorach
wołacz	admiratorze	admiratorzy
depr. M. i W. lm: (te) admiratory

przykłady:

(1.1) Dwudziestowieczny pisarz zyskał wielu admiratorów i naśladowców.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wielbiciel, miłośnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. admiracja ż, admirowanie n

forma żeńska admiratorka ż

czas. admirować ndk.

przym. admiracyjny

przysł. admiracyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) admirateur m
• interlingua: (1.1) admirator
• włoski: (1.1) ammiratore m

źródła:

admirator (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) admirator, wielbiciel

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. admiration

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: