Stoppel

Stoppel (język niemiecki)

Stoppeln (1.1)

Stoppeln (1.2)

ein Stoppel (2.1)

wymowa:

lp IPA: [ˈʃtɔpl̩]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) roln. ścierń

(1.2) pot. (świeży) zarost, odrost

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) austr. zatyczka, korek

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Stoppel	die Stoppeln
dopełniacz	der Stoppel	der Stoppeln
celownik	der Stoppel	den Stoppeln
biernik	die Stoppel	die Stoppeln

(2.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Stoppel	die Stoppel
dopełniacz	des Stoppels	der Stoppel
celownik	dem Stoppel	den Stoppeln
biernik	den Stoppel	die Stoppel

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) Stöpsel, Korken

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Stoppelfeld

(1.2) Bart

(2.1) Verschluss

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

prawdop. p.łac. stupula < łac. stipula

uwagi:

źródła: