epoka brązu

epoka brązu (język polski)

wymowa:

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

(1.1) archeol. epoka prehistorii i starożytności, następująca po epoce kamienia i poprzedzająca epokę żelaza; zob. też epoka brązu w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek rządu;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	epoka brązu	epoki brązu
dopełniacz	epoki brązu	epok brązu
celownik	epoce brązu	epokom brązu
biernik	epokę brązu	epoki brązu
narzędnik	epoką brązu	epokami brązu
miejscownik	epoce brązu	epokach brązu
wołacz	epoko brązu	epoki brązu

przykłady:

(1.1) Wczesna epoka brązu charakteryzuje się powstawaniem zorganizowanych miast, a także wynalezieniem piśmiennictwa.

(1.1) Przełom w wytwórczości nastąpił w środkowej epoce brązu, pojawiają się częściej klasyczne brązy cynowe, które wypierają brązy arsenowe.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Bronze Age
• baskijski: (1.1) Brontze Aro
• białoruski: (1.1) бронзавы век m
• hiszpański: (1.1) Edad del Bronce ż
• łaciński: (1.1) aetas aenea ż
• wilamowski: (1.1) bronzcajt
• włoski: (1.1) età del bronzo ż

źródła: