Können

Können (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [ˈkœnən]

​

znaczenia:

rzeczownik odczasownikowy, rodzaj nijaki

(1.1) umiejętność

odmiana:

(1.1) blm

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	das Können
dopełniacz	des Könnens
celownik	dem Können
biernik	das Können

przykłady:

(1.1) Sein Können kennt keine Grenzen. → Jego umiejętności nie mają granic.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Gekonntheit ż

czas. können

przym. gekonnt

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: