kennen

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kennen (język niderlandzki)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈkɛnə(n)] ?/i
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) znać
odmiana:
(1.1) kent, kende, heeft gekend
przykłady:
(1.1) Kennen wij elkaar?Czy my się znamy?
(1.1) Ik ken Nederlands, Engels, Frans, Duits en een beetje Pools.Znam holenderski, angielski, francuski, niemiecki i trochę polskiego.
(1.1) - Ken je dit programma? - Ja, ik kijk het elke week. → - Znasz ten program? - Tak, oglądam go co tydzień.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kennis, kenmerk
czas. bekennen, erkennen, herkennen, ontkennen, toekennen, verkennen
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kennen (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈkɛnən] wymowa austriacka?/i
?/i ?/i ?/i
znaczenia:

czasownik nieregularny

(1.1) znać
odmiana:
(1.1) kenn|en (kennt), kannte, gekannt (haben)
przykłady:
(1.1) Ich kenne dich gut.Dobrze cię znam.
(1.1) Ein Buch, das jeder kennt, aber niemand gelesen hat.Książka, którą wszyscy znają, ale nikt nie przeczytał.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kennenlernen, kennen lernen
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Kenntnis
związki frazeologiczne:
keine Gnade kennen
etymologia:
uwagi:
źródła: