kennen

kennen (język niderlandzki)

wymowa:

IPA: [ˈkɛnə(n)] ^ⓘ

^ⓘ

znaczenia:

czasownik

(1.1) znać

odmiana:

(1.1) kent, kende, heeft gekend

przykłady:

(1.1) Kennen wij elkaar? → Czy my się znamy?

(1.1) Ik ken Nederlands, Engels, Frans, Duits en een beetje Pools. → Znam holenderski, angielski, francuski, niemiecki i trochę polskiego.

(1.1) - Ken je dit programma? - Ja, ik kijk het elke week. → - Znasz ten program? - Tak, oglądam go co tydzień.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kennis, kenmerk

czas. bekennen, erkennen, herkennen, ontkennen, toekennen, verkennen

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kennen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈkɛnən] wymowa austriacka^ⓘ

^{ⓘ ⓘ ⓘ}

znaczenia:

czasownik nieregularny

(1.1) znać

odmiana:

(1.1) kenn|en (kennt), kannte, gekannt (haben)

przykłady:

(1.1) Ich kenne dich gut. → Dobrze cię znam.

(1.1) Ein Buch, das jeder kennt, aber niemand gelesen hat. → Książka, którą wszyscy znają, ale nikt nie przeczytał.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kennenlernen, kennen lernen

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kenntnis

związki frazeologiczne:

keine Gnade kennen

etymologia:

uwagi:

źródła: