Gläubiger

Gläubiger (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [ˈɡlɔɪ̯bɪɡɐ] lm IPA: [ˈɡlɔɪ̯bɪɡɐ]

​ wymowa austriacka

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) praw. wierzyciel

rzeczownik odprzymiotnikowy, rodzaj męski

(2.1) rel. wierny

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) zob. Gläubige

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Gläubiger	die Gläubiger
dopełniacz	des Gläubigers	der Gläubiger
celownik	dem Gläubiger	den Gläubigern
biernik	den Gläubiger	die Gläubiger

(2.1)

przypadek	deklinacja	liczba pojedyncza	liczba mnoga
Nom.	słaba mieszana mocna	der Gläubige ein Gläubiger Gläubiger	die Gläubigen Gläubigen Gläubige
Gen.	słaba mieszana mocna	des Gläubigen eines Gläubigen Gläubigen	der Gläubigen Gläubigen Gläubiger
Dat.	słaba mieszana mocna	dem Gläubigen einem Gläubigen Gläubigem	den Gläubigen Gläubigen Gläubigen
Akk.	słaba mieszana mocna	den Gläubigen einen Gläubigen Gläubigen	die Gläubigen Gläubigen Gläubige

(3.1) zob. Gläubige

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Glauben n/m, Glaube m

forma żeńska (1.1) Gläubigerin ż, (2.1) Gläubige ż

czas. glauben

przym. gläubig

tem. słow. Glaube

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: