Blindgänger

Blindgänger (język niemiecki)

ein Blindgänger (1.1)

wymowa:

lp IPA: [ˈblɪntˌɡɛŋɐ] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wojsk. niewybuch

(1.2) wojsk. niewypał

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Blindgänger	die Blindgänger
dopełniacz	des Blindgängers	der Blindgänger
celownik	dem Blindgänger	den Blindgängern
biernik	den Blindgänger	die Blindgänger

przykłady:

(1.1) Spielende Kinder haben einen Blindgänger aus dem Zweiten Weltkrieg entdeckt. → Bawiące się dzieci odkryły niewybuch z drugiej wojny światowej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: