deprawacja

deprawacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdɛpraˈvaʦ̑ʲja], AS: [depravacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zepsucie obyczajów, przyjętych zasad, zejście z uczciwej drogi

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	deprawacja
dopełniacz	deprawacji
celownik	deprawacji
biernik	deprawację
narzędnik	deprawacją
miejscownik	deprawacji
wołacz	deprawacjo

przykłady:

(1.1) Deprawacja nieletnich jest przestępstwem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) demoralizacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. deprawowanie n, zdeprawowanie n, deprawator m

czas. deprawować ndk., zdeprawować dk.

przym. deprawacyjny, zdeprawowany

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. depravatio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) depravation, depravity
• białoruski: (1.1) разбэшчванне n, разбэшчанасць n, распуста ż
• hiszpański: (1.1) depravación ż
• włoski: (1.1) depravazione ż

źródła: