deprawacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

deprawacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌdɛpraˈvaʦ̑ʲja], AS[depravacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zepsucie obyczajów, przyjętych zasad, zejście z uczciwej drogi
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Deprawacja nieletnich jest przestępstwem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) demoralizacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. deprawowanie n, zdeprawowanie n, deprawator m
czas. deprawować ndk., zdeprawować dk.
przym. deprawacyjny, zdeprawowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. depravatio[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „deprawacja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.