ostateczność

ostateczność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sytuacja ostateczna

(1.2) cecha tego, co ostateczne

(1.3) daw. koniec, kres

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ostateczność	ostateczności
dopełniacz	ostateczności	ostateczności
celownik	ostateczności	ostatecznościom
biernik	ostateczność	ostateczności
narzędnik	ostatecznością	ostatecznościami
miejscownik	ostateczności	ostatecznościach
wołacz	ostateczności	ostateczności

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) absolutna / zupełna ostateczność

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ostatek mrz, ostatni mos

przym. ostateczny, ostatni

przysł. ostatecznie

związki frazeologiczne:

w ostateczności

etymologia:

pol. ostateczny + -ość < pol. ostatek + -ny

uwagi:

zwykle w lp

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) extremity, ultimacy
• łaciński: (1.1) extremitas ż; (1.3) extremitas ż
• włoski: (1.1) estremità ż

źródła: