іменник
іменник (język ukraiński)
[edytuj]- transliteracja:
- ìmennik
- wymowa:
- іме́нник zobacz zasady wymowy ukraińskiej
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) gram. rzeczownik[1]
- odmiana:
- (1.1) [2]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik іме́нник іме́нники dopełniacz іме́нника іме́нників celownik іме́ннику, іме́нникові іме́нникам biernik іме́нник іме́нники narzędnik іме́нником іме́нниками miejscownik на/в іме́ннику на/в іме́нниках wołacz іме́ннику іме́нники
- przykłady:
- (1.1) Іменник відповідає на питання: хто? що? → Rzeczownik odpowiada na pytania: kto? co?
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) абстра́ктний іме́нник → rzeczownik abstrakcyjny
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ім'я n, іменини lm, іменинник m, іменинниця ż
- przym. іменний, іменниковий, іменинний
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: іменник • дієслово • прикметник • прислівник • числівник • займенник • прийменник • сполучник • вигук • частка
- źródła:
- ↑ Hasło „іме́нник” w: Słownik polsko-ukraiński ukraińsko-polski (wydanie piąte, poprawione i uzupełnione), Dom Wydawniczy „Czumacki Szlach”, Kijów 2012, ISBN 966-8272-16-1, s. 356.
- ↑
Hasło „іме́нник” w: Словники України online.
