зуб

зуб (język białoruski)

зубы (1.1)

transliteracja:

zub

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) anat. ząb

odmiana:

(1.1) lp зуб, ~а, ~у, ~, ~ам, аб ~е; lm ~ы, ~о́ў, ~а́м, ~ы, ~а́мі, аб ~а́х

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) малочны зуб → ząb mleczny • пастаянны зуб → ząb stały • ляскаць зубамі → szczękać zębami

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

ні ў зуб нагой • трымацца рукамі і зубамі • узброены да зубоў • przysłowia: даронаму каню ў зубы не глядзяць, доранаму каню ў зубы не глядзяць

etymologia:

uwagi:

źródła:

зуб (język karpatorusiński)

transliteracja:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) anat. ząb

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz karpatorusiński, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

зуб (język rosyjski)

зубы (1.1)

transliteracja:

zub

wymowa:

IPA: [zup] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik nieżywotny, rodzaj męski

(1.1) anat. ząb

(1.2) techn. u narzędzia, broni: ząb

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	зу́б	зу́бы
dopełniacz	зу́ба	зубо́в
celownik	зу́бу	зуба́м
biernik	зу́б	зу́бы
narzędnik	зу́бом	зуба́ми
miejscownik	зу́бе	зуба́х

(1.2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	зу́б	зу́бья
dopełniacz	зу́ба	зу́бьев
celownik	зу́бу	зу́бьям
biernik	зу́б	зу́бья
narzędnik	зу́бом	зу́бьями
miejscownik	зу́бе	зу́бьях

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. беззубка ż, зазубрина ż, зубчатка ż, зубянка ż, трезубец m

zdrobn. pieszcz. зубец m, зубик m, зубок m, зубчик m

przym. беззубый, зазубренный, зубной, зубастый, зубатый

związki frazeologiczne:

дарёному коню в зубы не смотрят → darowanemu koniowi w zęby się nie zagląda • держать язык за зубами → trzymać język za zębami • око за око, зуб за зуб → oko za oko, ząb za ząb • плач и скрежет зубов → płacz i zgrzytanie zębów

etymologia:

prasł. *zǫbъ

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Rosyjski - Części ciała

źródła:

зуб (język ukraiński)

зу́би (1.1)

transliteracja:

zub

wymowa:

зуб^ⓘ zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) anat. ząb

(1.2) techn. ząb

odmiana:

(1.1,1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	зуб	зу́би
dopełniacz	зу́ба	зубі́в
celownik	зу́бу, зу́бові	зуба́м
biernik	зуб	зу́би
narzędnik	зу́бом	зуба́ми
miejscownik	на/у зу́бі	на/у зуба́х
wołacz	зу́бе	зу́би

przykłady:

(1.1) У дорослої людини 32 зуби. → Dorosły człowiek ma 32 zęby.

składnia:

kolokacje:

(1.1) молочний зуб → ząb mleczny • постійний зуб → ząb stały • корінний зуб → ząb trzonowy • скалити зуби → szczerzyć zęby

synonimy:

(1.2) зубець

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. зубець m, зубчик m, зубило n, зубильце n

zdrobn. зубик m, зубок m

zgrub. зубище m n

czas. зубити ndk., зубитися ndk.

przym. зубастий, зубатий, зубний, зубовий, зубильний

tem. słow. зубо-

związki frazeologiczne:

з'їсти зуби/зуби стерти → zjeść zęby • озброєний до зубів → uzbrojony po zęby • дарованому коневі в зуби не дивляться → darowanemu koniowi w zęby się nie zagląda • тримати язик за зубами → trzymać język za zębami • на холоді, буває, зуб на зуб не попадає • на холоді так водиться: зуб з зубом не сходиться

etymologia:

uwagi:

źródła: