σκύλος

σκύλος (język nowogrecki)

σκύλος (1.1)

σκύλος (1.4)

wymowa:

IPA: [ˈsci.los]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zool. pies

(1.2) przen. pejor. okrutnik, osoba nielitościwa

(1.3) przen. wół roboczy

(1.4) ryb. rekin

odmiana:

(1) Μ18

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ο σκύλος	οι σκύλοι
dopełniacz	του σκύλου	των σκύλων
biernik	το σκύλο	τους σκύλους
wołacz	σκύλε	σκύλοι

przykłady:

(1.1) Υπάρχουν πολλές ράτσες σκύλων. → Istnieje wiele ras psów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) σκυλί

(1.4) σκυλόψαρο, καρχαρίας

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. σκυλόδοντο n, σκυλοδρομία ż, σκύλα ż, σκυλί n, σκυλολόι n, σκυλόψαρο n, σκυλάδικο n, σκύλαξ m, σκυλάς m, σκυλού ż

zdrobn. σκυλάκι n, σκυλίτσα ż

zgrub. σκύλαρος m

czas. σκυλιάζω

przym. σκυλίσιος, σκυλοδόντης

tem. słow. σκυλο-, σκυλό-

związki frazeologiczne:

άσπροι σκύλοι, μαύροι σκύλοι, όλοι οι σκύλοι μια γενιά → jeden pies • σαν το σκύλο με τη γάτα → żyć jak pies z kotem • σκύλος που γαβγίζει δεν δαγκώνει → pies, co bardzo szczeka, nie za bardzo kąsa

etymologia:

gr. σκυλάκιον – zdrobn. od gr. σκύλαξ

uwagi:

źródła: