żwacz

żwacz (język polski)

wymowa:

(1.1) lp żwacz, IPA: [ʒvat͡ʃ], AS: [žvač]; lm żwacze

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zool. jeden z przedżołądków u przeżuwaczy; zob. też żwacz (przeżuwacze) w Wikipedii

(1.2) anat. mięsień żuchwy; zob. też mięsień żwacz w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żwacz	żwacze
dopełniacz	żwacza	żwaczy
celownik	żwaczowi	żwaczom
biernik	żwacz	żwacze
narzędnik	żwaczem	żwaczami
miejscownik	żwaczu	żwaczach
wołacz	żwaczu	żwacze

przykłady:

(1.1) Roztarty pokarm trafia do żwacza skąd ponownie wraca do jamy gębowej.

(1.2) Skurcze żwacza unoszą żuchwę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. żwaczowy

rzecz. żujka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rumen; (1.2) masseter
• bułgarski: (1.1) търбух m
• hiszpański: (1.1) panza ż; (1.2) masetero m
• niemiecki: (1.1) Pansen m
• nowogrecki: (1.1) προστόμαχος m; (1.2) μασητήρας m
• włoski: (1.1) rumine m; (1.2) massetere m

źródła: