ćwikła
ćwikła (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kulin. gotowane lub kiszone buraki ćwikłowe z dodatkiem tartego chrzanu i octu; zob. też ćwikła w Wikipedii
- (1.2) gw. (Śląsk Cieszyński) burak pastewny[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ćwikła ćwikły dopełniacz ćwikły ćwikieł celownik ćwikle ćwikłom biernik ćwikłę ćwikły narzędnik ćwikłą ćwikłami miejscownik ćwikle ćwikłach wołacz ćwikło ćwikły
- przykłady:
- (1.1) Na tradycyjne wielkanocne śniadanie podaje się ćwikłę i chrzan.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- (1.1) Potrawa znana była już w XVI wieku; została opisana np. w Żywocie człowieka poczciwego Mikołaja Reja[3].
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) beet salad with horseradish
- esperanto: (1.1) betaĵo ruĝa
- estoński: (1.1) peedisalat mädarõikaga; (1.2) loomapeet, söödapeet
- kaszubski: (1.1) czwikła ż
- niemiecki: (1.1) Salatrüben, Rote-Bete-Meerrettich
- rosyjski: (1.1) цвикли, цвикла ż
- ukraiński: (1.1) цвіклі
- węgierski: (1.1) céklasaláta
- wilamowski: (1.1) ćwikła ż
- źródła:
- ↑ Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.
- ↑ Ignacy Stein, O powstawaniu wyrazów, „Poradnik Językowy” nr 5/1907, s. 77.
- ↑ Maciej E. Halbański, Leksykon sztuki kulinarnej, wydanie III, Wydawnictwo „Watra”, Warszawa 1987, s. 41.
ćwikła (język wilamowski)[edytuj]
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) ćwikła
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Wilamowski - Jedzenie
- źródła: