wydziedziczenie

wydziedziczenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɨʥ̑ɛ̇ʥ̑iˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [vyʒ́ėʒ́ičẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od wydziedziczyć

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	wydziedziczenie
dopełniacz	wydziedziczenia
celownik	wydziedziczeniu
biernik	wydziedziczenie
narzędnik	wydziedziczeniem
miejscownik	wydziedziczeniu
wołacz	wydziedziczenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) niewydziedziczenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wydziedziczanie n, dziedziczenie n, odziedziczenie n, dziedzic m, dziedziczka ż, dziedzictwo n, dziedziczność ż, Dziedzic m

czas. wydziedziczyć dk., wydziedziczać ndk., odziedziczyć dk., dziedziczyć ndk.

przym. dziedziczny, dziedzicowy

przysł. dziedzicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: