wnęk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wnęk (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [vnɛ̃ŋk], AS: [vnẽŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) st.pol. śr.pol. (potem gw. (Podhale)) wnuk
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikwnękwnękowie
dopełniaczwnękawnęków
celownikwnękowiwnękom
biernikwnękawnęków
narzędnikwnękiemwnękami
miejscownikwnękuwnękach
wołaczwnękuwnękowie
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wnuk, wnuczek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wnęka, wnuk
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Forma stosowana mniej więcej od XIV do XVII wieku; jeszcze na początku XX wieku spotykana na Podhalu[1].
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wnuk
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wnuk” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=wnęk&oldid=7963354”