konatulo

konatulo (esperanto)

morfologia:

kon•at•ul•o

wymowa:

IPA: /ko.na.ˈtu.lo/

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) znajomy

odmiana:

(1.1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	konatulo	konatuloj
akuzativo	konatulon	konatulojn

przykłady:

(1.1) Mi elektas miajn amikojn pro ilia bela aspekto, miajn konatulojn pro ilia bona karaktero kaj miajn malamikojn pro ilia bona intelekto. → Dobieram przyjaciół ze względu na ich dobry wygląd, znajomych ze względu na ich dobry charakter, a wrogów ze względu na ich intelekt.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) konato

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konato, konatulino

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Termin bywa uznawany za niepoprawny, gdyż utworzony jest z „konat(o)” oznaczającego „osobę znaną” i dodatkowo morfemu „-ul-” wskazującego na „osobę charakteryzującą się czymś”. Przez to oznacza raczej „osobę, która przypomina znajomego, zachowuje się jak znajomy”. W praktyce taka interpretacja jest niespotykane, a termin i jego synonim funkcjonują wymiennie.

źródła: