dufać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dufać (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈdufaʨ̑], AS: [dufać]
znaczenia:

czasownik

(1.1) st.pol. ufać, mieć nadzieję[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) (…) będzieszli wiernie dufać Panu swemu a będziesz chodził prawdziwemi drogami Jego (…)[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dufanie n, zaufany mos
czas. ufać, zaufać
przym. zaufany
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
por. czes. doufat
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w hasłach: ufać, mieć nadzieję
źródła:
  1. ↑ Jolanta Maćkiewicz, Zbigniew Majchrowski, Stanisław Rosiek, Między tekstami 1. Początki. Średniowiecze (echa współczesne), wyd. III, wyd. słowo / obraz terytoria, Gdańsk 2004, s. 26.
  2. ↑ Mikołaj Rej, Źwierciadło
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=dufać&oldid=7937148”