deuterokanoniczny
deuterokanoniczny (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌdɛwtɛrɔkãnɔ̃ˈɲiʧ̑nɨ], AS: [deu̯terokãnõńičny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) rel. o księdze biblijnej: początkowo nieuznawany za kanoniczny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik deuterokanoniczny deuterokanoniczna deuterokanoniczne deuterokanoniczni deuterokanoniczne dopełniacz deuterokanonicznego deuterokanonicznej deuterokanonicznego deuterokanonicznych celownik deuterokanonicznemu deuterokanonicznej deuterokanonicznemu deuterokanonicznym biernik deuterokanonicznego deuterokanoniczny deuterokanoniczną deuterokanoniczne deuterokanonicznych deuterokanoniczne narzędnik deuterokanonicznym deuterokanoniczną deuterokanonicznym deuterokanonicznymi miejscownik deuterokanonicznym deuterokanonicznej deuterokanonicznym deuterokanonicznych wołacz deuterokanoniczny deuterokanoniczna deuterokanoniczne deuterokanoniczni deuterokanoniczne
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) protokanoniczny
- hiperonimy:
- (1.1) kanoniczny
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) deuterokanonický
- słowacki: (1.1) deuterokanonický
- źródła:
- ↑ Kazimierz Bukowski, Biblia a literatura polska, WSiP, Warszawa 1984, s. 14.