злучнік

злучнік (język białoruski)

transliteracja:

zlučnìk

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. spójnik

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	злу́чнік	злу́чнікі
dopełniacz	злу́чніка	злу́чнікаў
celownik	злу́чніку	злу́чнікам
biernik	злу́чнік	злу́чнікі
narzędnik	злу́чнікам	злу́чнікамі
miejscownik	злу́чніку	злу́чніках

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) часціна мовы

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. злучальнік m, злучка ż

czas. злучаць ndk., злучыць dk.

przym. злучнікавы, злучны, злучальны

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: