Przejdź do zawartości

średnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

średnik (język polski)

[edytuj]
średnik (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈɕrɛdʲɲik], AS: [średʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. znak przestankowy (;) oddzielający dwie wypowiedzi, posiadajcy funkcję pośrednią między kropką a przecinkiem; zob. też średnik w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikśrednikśredniki
dopełniaczśrednikaśredników
celownikśrednikowiśrednikom
biernikśrednikśredniki
narzędnikśrednikiemśrednikami
miejscownikśrednikuśrednikach
wołaczśrednikuśredniki
przykłady:
(1.1) Znowu pomylił średnik z przecinkiem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) znak przestankowy
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. średnica ż, średniactwo n, średniak m
przym. średni
przysł. średnio
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=średnik&oldid=8489996”