zamiatacz

zamiatacz (język polski)

wymowa:

IPA: [zãˈmʲjatat͡ʃ], AS: [zãmʹi ̯atač], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pracownik miejski zajmujący się zamiataniem ulic, targowisk, dworców

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zamiatacz	zamiatacze
dopełniacz	zamiatacza	zamiataczy / zamiataczów
celownik	zamiataczowi	zamiataczom
biernik	zamiatacza	zamiataczy / zamiataczów
narzędnik	zamiataczem	zamiataczami
miejscownik	zamiataczu	zamiataczach
wołacz	zamiataczu	zamiatacze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) czyściciel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. zamiatać, zamieść

rzecz. zamiataczka ż, zamiatanie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) метач m
• czeski: (1.1) metař
• hiszpański: (1.1) barrendero m
• nowogrecki: (1.1) σκουπιδιάρης m
• słowacki: (1.1) zametač m

źródła: