vrchol
vrchol (język czeski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) szczyt, wierzchołek – najwyższy punkt wzgórza, góry[1][2]
- (1.2) wierzchołek, szczyt – najwyżej położona część czegoś
- (1.3) mat. wierzchołek (kąta, wielokąta, wieloboku itd.)[1][2]
- (1.4) przen. szczyt – największe nasilenie czegoś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik vrchol vrcholy dopełniacz vrcholu vrcholů celownik vrcholu vrcholům biernik vrchol vrcholy wołacz vrchole vrcholy miejscownik vrchole / vrcholu vrcholech narzędnik vrcholem vrcholy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Internetová jazyková příručka.
- ↑ 2,0 2,1 Hasło „vrchol” w: Janusz Siatkowski, Mieczysław Basaj, Słownik czesko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 2010 (wyd. IV – przedruk wyd. II), ISBN 978-83-214-1451-5.
vrchol (język słowacki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) wierzchołek, szczyt, czubek – najwyżej położona część czegoś[1]
- (1.2) szczyt – największe nasilenie się czegoś[1]
- (1.3) szczyt – najwyższy punkt wzgórza, góry
- (1.4) geom. wierzchołek (kąta, wielokąta itd.)[1]
- (1.5) mat. wierzchołek – element grafu
- (1.6) inform. wierzchołek – element w grafice wektorowej
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. vyvrcholenie n, vrcholok m, vrcholík m, vrcholec m, vrcholček m, vrchovec m
- czas. vrcholiť ndk., vyvrcholiť dk.
- przym. vrcholový, vrcholkový, vrcholný, vrcholcový, vrchovatý
- przysł. vrcholne, vrchovato
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.