udręczanie

udręczanie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌudrɛ̃n͇ˈʧ̑ãɲɛ], AS: [udrẽṇčãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udziąs.• nazal.• asynch. ę • -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) książk. rzecz. odczas. od udręczać

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	udręczanie
dopełniacz	udręczania
celownik	udręczaniu
biernik	udręczanie
narzędnik	udręczaniem
miejscownik	udręczaniu
wołacz	udręczanie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) nieudręczanie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dręczycielka ż, udręka ż, udręczenie n dk.

czas. udręczyć dk., udręczać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: