trapić

trapić (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. strapić)

(1.1) przyprawiać o zmartwienie

(1.2) czynnie przysparzać niepokojów

czasownik zwrotny niedokonany trapić się (dk. strapić się)

(2.1) odczuwać przygnębienie, smutek, troskę z pewnego powodu

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) martwić, niepokoić

(1.2) dokuczać, gnębić, nękać

(2.1) martwić się, niepokoić się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. utrapienie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) worry; (2.1) be worried, worry (about)
• białoruski: (2.1) тужыць
• hiszpański: (1.1) angustiar, comer; (1.2) pudrir
• jidysz: (2.1) נעמען זיך צום האַרצן (nemen zich cum harcn)
• niemiecki: (1.1) bekümmern, beunruhigen; (1.2) quälen; (2.1) sich plagen
• włoski: (1.1) angustiare, desolare

źródła: