tragikomiczność

tragikomiczność (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest tragikomiczne; cecha tych, którzy są tragikomiczni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tragikomiczność	tragikomiczności
dopełniacz	tragikomiczności	tragikomiczności
celownik	tragikomiczności	tragikomicznościom
biernik	tragikomiczność	tragikomiczności
narzędnik	tragikomicznością	tragikomicznościami
miejscownik	tragikomiczności	tragikomicznościach
wołacz	tragikomiczności	tragikomiczności

przykłady:

składnia:

(1.1) tragikomiczność + D.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tragikomedia ż

przym. tragikomiczny

przysł. tragikomicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. tragikomiczny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: