sekstet

sekstet (język polski)

sekstet (1.1)

wymowa:

podział przy przenoszeniu wyrazu: seks•tet

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. zespół sześciu muzyków lub śpiewaków; zob. też sekstet w Wikipedii

(1.2) muz. utwór muzyczny skomponowany na sześć instrumentów lub sześć głosów; zob. też sekstet w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sekstet	sekstety
dopełniacz	sekstetu	sekstetów
celownik	sekstetowi	sekstetom
biernik	sekstet	sekstety
narzędnik	sekstetem	sekstetami
miejscownik	sekstecie	sekstetach
wołacz	sekstecie	sekstety

przykłady:

(1.1) Na naszej scenie wystąpi sekstet wokalny z Litwy.

(1.2) Wspaniałe sekstety kończą oba akty.

(1.2) Najwybitniejsze sekstety smyczkowe skomponował Johannes Brahms.

składnia:

kolokacje:

(1.2) sekstet dęty / smyczkowy / wokalny

(1.2) sekstet perkusyjny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zespół

(1.2) utwór

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zdrobn. sekstecik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. sestetto < łac. sextus → szósty

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sextet, hexad; (1.2) sextet
• francuski: (1.1) sextuor m; (1.2) sextuor m
• niemiecki: (1.1) Sextett n; (1.2) Sextett n
• włoski: (1.1) sestetto m; (1.2) sestetto m

źródła: