recytator
recytator (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba deklamująca utwór literacki
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik recytator recytatorzy dopełniacz recytatora recytatorów celownik recytatorowi recytatorom biernik recytatora recytatorów narzędnik recytatorem recytatorami miejscownik recytatorze recytatorach wołacz recytatorze recytatorzy
- przykłady:
- (1.1) Wszyscy recytatorzy nagrodzeni zostali gromkimi brawami.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. recytacja ż
- forma żeńska recytatorka ż
- czas. recytować ndk., wyrecytować dk.
- przym. recytatorski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. recitator → odczytujący publicznie[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) reciter
- bułgarski: (1.1) рецитатор m
- łaciński: (1.1) recitator m
- słoweński: (1.1) recitator m
- ukraiński: (1.1) рецитатор m
- źródła: