radiotechnik

radiotechnik (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rad. zaw. specjalista w dziedzinie radiotechniki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	radiotechnik	radiotechnicy
dopełniacz	radiotechnika	radiotechników
celownik	radiotechnikowi	radiotechnikom
biernik	radiotechnika	radiotechników
narzędnik	radiotechnikiem	radiotechnikami
miejscownik	radiotechniku	radiotechnikach
wołacz	radiotechniku	radiotechnicy
depr. M. i W. lm: (te) radiotechniki

przykłady:

(1.1) Został także inżynierem radiotechnikiem, a w 1978 absolwentem akademii wojskowej w Leningradzie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) inżynier / żołnierz radiotechnik • Stowarzyszenie Radiotechników Polskich

synonimy:

(1.1) radiomechanik, radiowiec

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. radiotechnika ż

przym. radiotechniczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. radio- + technik

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) радыётэхнік m
• bułgarski: (1.1) радиотехник m

źródła: