radiotechnika

radiotechnika (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rad. dział nauki i techniki obejmujący teorię i zastosowanie w praktyce drgań elektromagnetycznych; zob. też radiotechnika w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	radiotechnika	radiotechniki
dopełniacz	radiotechniki	radiotechnik
celownik	radiotechnice	radiotechnikom
biernik	radiotechnikę	radiotechniki
narzędnik	radiotechniką	radiotechnikami
miejscownik	radiotechnice	radiotechnikach
wołacz	radiotechniko	radiotechniki

przykłady:

(1.1) Produkował podzespoły ceramiczne dla radiotechniki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) radiotechnika morska • katedra radiotechniki

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. radiotechnik mos

przym. radiotechniczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. radio- + technika

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) радыётэхніка ż
• bułgarski: (1.1) радиотехника ż
• słoweński: (1.1) radiotehnika ż
• węgierski: (1.1) rádiótechnika
• włoski: (1.1) radiotecnica ż

źródła: