Przejdź do zawartości

przypalać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przypalać (język polski)

[edytuj]
ktoś przypala (1.2) papieros
ktoś przypalił (1.3) pizzę
wymowa:
IPA[pʃɨˈpalat͡ɕ], AS[pšypalać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. przypalić)

(1.1) spalać powierzchnię czegoś[1]
(1.2) zapalać papieros, cygaro lub fajkę[1]
(1.3) zwęglać, gotując lub piekąc zbyt mocno potrawę[1]

czasownik zwrotny niedokonany przypalać się (dk. przypalić się)

(2.1) o potrawie: stawać się zwęgloną, gotując się lub piekąc się zbyt mocno
odmiana:
(1.1-3) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. palić, rozpalać, przypalić
przym. palny
rzecz. przypał mos/mrz, przypalanie n, palaczka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „przypalić – przypalać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.