prokaina
prokaina (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) farm. syntetyczny związek organiczny, miejscowy anestetyk stosowany między innymi w stomatologii; zob. też prokaina w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik prokaina dopełniacz prokainy celownik prokainie biernik prokainę narzędnik prokainą miejscownik prokainie wołacz prokaino
- przykłady:
- (1.1) Jednak specyfik, który sprzedawany jest klientom, zawiera jej o połowę mniej. Resztę stanowi glukoza, laktoza, a nawet kofeina i prokaina[1].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) nowokaina
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) procaine
- francuski: (1.1) procaïne ż
- hiszpański: (1.1) procaína ż
- niemiecki: (1.1) Procain n
- portugalski: (1.1) procaína ż
- rosyjski: (1.1) прокаи́н m
- ukraiński: (1.1) прокаїн m
- źródła:
- ↑ (em), Express Ilustrowany, 2002-10-15, Narodowy Korpus Języka Polskiego.