praworęczność

praworęczność (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpravɔˈrɛ̃n͇ʧ̑nɔɕʨ̑], AS: [pravorẽṇčność], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) posługiwanie się głównie prawą ręką, jej większa sprawność; zob. też praworęczność w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	praworęczność
dopełniacz	praworęczności
celownik	praworęczności
biernik	praworęczność
narzędnik	praworęcznością
miejscownik	praworęczności
wołacz	praworęczności

przykłady:

(1.1) Praworęczność wykazuje ponad 70% ludzkości.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) leworęczność, mańkuctwo

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. praworęczny

rzecz. praworęczny mos

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. oburęczność

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) right-handedness
• szwedzki: (1.1) högerhänthet w

źródła: