praworęczny

praworęczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpravɔˈrɛ̃n͇ʧ̑nɨ], AS: [pravorẽṇčny], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) posługujący się głównie prawą ręką

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) osoba praworęczna (1.1)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	praworęczny		praworęczna	praworęczne	praworęczni	praworęczne
dopełniacz	praworęcznego		praworęcznej	praworęcznego	praworęcznych
celownik	praworęcznemu		praworęcznej	praworęcznemu	praworęcznym
biernik	praworęcznego	praworęczny	praworęczną	praworęczne	praworęcznych	praworęczne
narzędnik	praworęcznym		praworęczną	praworęcznym	praworęcznymi
miejscownik	praworęcznym		praworęcznej	praworęcznym	praworęcznych
wołacz	praworęczny		praworęczna	praworęczne	praworęczni	praworęczne
nie stopniuje się

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	praworęczny	praworęczni
dopełniacz	praworęcznego	praworęcznych
celownik	praworęcznemu	praworęcznym
biernik	praworęcznego	praworęcznych
narzędnik	praworęcznym	praworęcznymi
miejscownik	praworęcznym	praworęcznych
wołacz	praworęczny	praworęczni

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) praworęki

(2.1) praworęki

antonimy:

(1.1) leworęczny, leworęki

(2.1) mańkut, leworęczny, leworęki

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. praworęczność, praworęki, prawa ręka, praworęczna, praworęka

przym. praworęki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. oburęczny

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) right-handed; (2.1) right-hander
• esperanto: (2.1) dekstrulo
• francuski: (1.1) droitier; (2.1) droitier m
• hiszpański: (1.1) diestro; (2.1) diestro
• interlingua: (1.1) dexteromane, dextromane
• szwedzki: (1.1) högerhänt
• włoski: (1.1) destrimano

źródła: