powrotnik

powrotnik (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto powrócił lub powraca

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) mit. etn. upiór powracający z zaświatów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(3.1) wojsk. element broni palnej zapewniający po strzale powrót mechanizmu do pozycji wyjściowej; zob. też powrotnik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	powrotnik	powrotnicy
dopełniacz	powrotnika	powrotników
celownik	powrotnikowi	powrotnikom
biernik	powrotnika	powrotników
narzędnik	powrotnikiem	powrotnikami
miejscownik	powrotniku	powrotnikach
wołacz	powrotniku	powrotnicy

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	powrotnik	powrotniki
dopełniacz	powrotnika	powrotników
celownik	powrotnikowi	powrotnikom
biernik	powrotnika	powrotniki
narzędnik	powrotnikiem	powrotnikami
miejscownik	powrotniku	powrotnikach
wołacz	powrotniku	powrotniki

(3.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	powrotnik	powrotniki
dopełniacz	powrotnika	powrotników
celownik	powrotnikowi	powrotnikom
biernik	powrotnik	powrotniki
narzędnik	powrotnikiem	powrotnikami
miejscownik	powrotniku	powrotnikach
wołacz	powrotniku	powrotniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. powracanie n, powrócenie n, powrót m, wracanie n, wrócenie n, zwracanie n, zwrócenie n, zwrotnik m, zwrot m, zwrotka ż, zwrotnica ż, zwrotnicowy m

(1.1) forma żeńska powrotniczka ż

czas. powracać ndk., powrócić dk., wracać ndk., wrócić dk., zwracać ndk., zwrócić dk.

przym. powrotny, wrotny, powrotowy, zwrotowy, zwrotnikowy, podzwrotnikowy, zwrotny, powrotnikowy, zwrotnicowy, bezpowrotny

przysł. powrotnie, zwrotnie, bezpowrotnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: