potentat
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
potentat (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik potentat potentaci dopełniacz potentata potentatów celownik potentatowi potentatom biernik potentata potentatów narzędnik potentatem potentatami miejscownik potentacie potentatach wołacz potentacie potentaci depr. M. i W. lm: (te) potentaty[1]
- przykłady:
- (1.1) Fabryczkę kupił austriacki potentat stalowy.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) potentat gazowy / miedziany / naftowy / stalowy • potentat branży hutniczej • potentat w handlu kawą
- synonimy:
- (1.1) magnat
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) potentate
- francuski: (1.1) potentat m
- nowogrecki: (1.1) άρχων m, δεσπότης m; (1.2) προύχοντας m, ηγεμόνας m
- źródła:
- ↑
Hasło „potentat” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.