popłoch

popłoch (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) nagły strach, który wywołuje nieracjonalne zachowanie, obezwładnia

(1.2) bot. Onopordum, rodzaj roślin o długiej kolczastej łodydze, liściach z kolcami i purpurowych kwiatach zebranych w kuliste koszyczki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	popłoch	popłochy
dopełniacz	popłochu	popłochów
celownik	popłochowi	popłochom
biernik	popłoch	popłochy
narzędnik	popłochem	popłochami
miejscownik	popłochu	popłochach
wołacz	popłochu	popłochy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) wpadać w popłoch • wywołać / wzbudzać popłoch • uciekać w popłochu

(1.2) popłoch pospolity

synonimy:

(1.1) panika, przerażenie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. popłochowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) panic; (1.2) cottonthistle
• francuski: (1.1) panique ż
• hiszpański: (1.1) pánico m
• niemiecki: (1.1) Panik ż; (1.2) Eselsdistel ż

źródła: