polonika

polonika (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈlɔ̃ɲika], AS: [polõńika], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. na 3 syl.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) książk. dokumenty, teksty rękopiśmienne i druki w języku polskim lub dotyczące Polski

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	polonika
dopełniacz	poloników
celownik	polonikom
biernik	polonika
narzędnik	polonikami
miejscownik	polonikach
wołacz	polonika

przykłady:

(1.1) Podczas powodzi zniszczeniu uległo wiele cennych poloników zgromadzonych w bibliotece.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. repolonizacja ż, polonizacja ż, polonista mos, Polonia ż, polonistka ż, polonizm mrz, polonica

czas. spolonizować, polonizować

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

inna pisownia polonica

tłumaczenia:

źródła: