podpułkownik
podpułkownik (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ˌpɔtpuwˈkɔvʲɲik], AS: [potpuu̯kovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) wojsk. stopień oficerski, w Wojsku Polskim bezpośrednio poprzedzający pułkownika, a powyżej stopnia majora; zob. też podpułkownik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik podpułkownik podpułkownicy dopełniacz podpułkownika podpułkowników celownik podpułkownikowi podpułkownikom biernik podpułkownika podpułkowników narzędnik podpułkownikiem podpułkownikami miejscownik podpułkowniku podpułkownikach wołacz podpułkowniku podpułkownicy depr. M. i W. lm: (te) podpułkowniki
- przykłady:
- (1.1) U generała zameldował się podpułkownik Szczypiorski.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- odpowiednikiem tego stopnia w Państwowej Straży Pożarnej jest brygadier, a w policji młodszy inspektor.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) lieutenant colonel
- baskijski: (1.1) lotinant koronel, teniente koronel
- białoruski: (1.1) падпалкоўнік m
- czeski: (1.1) podplukovník m
- duński: (1.1) oberstløjtnant w
- fiński: (1.1) everstiluutnantti
- francuski: (1.1) lieutenant-colonel m
- hebrajski: (1.1) סגן־אלוף (sgan-aluf)
- hiszpański: (1.1) teniente coronel m/ż
- niemiecki: (1.1) Oberstleutnant
- norweski (bokmål): (1.1) oberstløytnant m
- nowogrecki: (1.1) αντισυνταγματάρχης m
- portugalski: (1.1) tenente-coronel
- rosyjski: (1.1) подполковник m
- słoweński: (1.1) podpolkovnik m
- szwedzki: (1.1) överstelöjtnant w
- ukraiński: (1.1) підполковник m
- węgierski: (1.1) alezredes
- włoski: (1.1) tenente colonnello m
- źródła: