owczę

owczę (język polski)

owczę (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzad. młode owcy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	owczę	owczęta
dopełniacz	owczęcia	owcząt
celownik	owczęciu	owczętom
biernik	owczę	owczęta
narzędnik	owczęciem	owczętami
miejscownik	owczęciu	owczętach
wołacz	owczę	owczęta

przykłady:

(1.1) Matki rozpoznają głosy owcząt.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) jagnię, jagniątko, owieczka

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) młode

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. owca ż, owczarstwo n, owczarz m, owczarczyk m, owczarka ż, owczarnia ż, owczarek m, owczarzenie n, owieczka ż

czas. owczarzyć ndk.

przym. owczy, owczarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. owca + -ę

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: jagnię

źródła: