ortodoksyjny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ortodoksyjny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌɔrtɔdɔˈksɨjnɨ], AS[ortodoksyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) (o doktrynie, ideologii) ściśle wierny zasadom
(1.2) rygorystycznie przestrzegający zasad jakiejś doktryny
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W "ortodoksyjnej" wersji behawioryzmu najpierw występuje reakcja, następnie zaś bodziec[1].
(1.2) PZPN jest ostatnim ortodoksyjnym bastionem komuny w Polsce[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) Kościół ortodoksyjny
synonimy:
(1.1) prawowierny, ortodoksalny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ortodoksyjność ż, ortodoksja ż, ortodoks m, ortodoksa m
przym. ortodoksalny
przysł. ortodoksalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) gr. orthos 'prawdziwy, prawidłowy' + doksa 'pogląd, oddawanie czci'[3]
uwagi:
zob. prawosławny
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Siemaszko, Granice tolerancji : o teoriach zachowań dewiacyjnych, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Tomasz Sygut, Byłem agentem SB, „Super Express”, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Leksykon religioznawczy, Wydawnictwo Współczesne, Warszawa 1998, s. 201.