nuncupatio
nuncupatio (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) nazwanie
- (1.2) uroczyste ślubowanie[1]
- odmiana:
- (1) nū̆ncupātiō, ~onis (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nū̆ncupātiō nū̆ncupātiōnēs dopełniacz nū̆ncupātiōnis nū̆ncupātiōnum celownik nū̆ncupātiōnī nū̆ncupātiōnibus biernik nū̆ncupātiōnem nū̆ncupātiōnēs ablatyw nū̆ncupātiōne nū̆ncupātiōnibus wołacz nū̆ncupātiō nū̆ncupātiōnēs
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. nuncupo
- przym. nuncupativus
- przysł. nuncupatim
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 452.