negocjacje
negocjacje (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) rozmowy prowadzone przez upoważnionych przedstawicieli dwu lub większej liczby państw, organizacji itp.[1]
- odmiana:
- (1.1) blp[2]
przypadek liczba mnoga mianownik negocjacje dopełniacz negocjacji celownik negocjacjom biernik negocjacje narzędnik negocjacjami miejscownik negocjacjach wołacz negocjacje
- przykłady:
- (1.1) W przypadającą jutro trzecią rocznicę otwarcia negocjacji członkowskich z UE, Polska ma połowę, czyli 15 zamkniętych obszarów rokowań[3].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) pertraktacje
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. negocjowanie n, negocjator m, negocjatorka ż
- czas. negocjować ndk.
- przym. negocjacyjny, negocjowalny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) negotiation
- baskijski: (1.1) negoziazio
- czeski: (1.1) vyjednávání n
- duński: (1.1) forhandling w
- kataloński: (1.1) negociació ż
- niemiecki: (1.1) Verhandlung ż
- norweski (bokmål): (1.1) forhandling m/ż
- norweski (nynorsk): (1.1) forhandling ż
- włoski: (1.1) negoziato m, trattativa ż
- źródła:
- ↑
Hasło „negocjacje” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „negocjacje” w: Bogusław Dunaj, Wielki słownik języka polskiego, Buchmann, Warszawa 2009, ISBN 978-83-7476-693-7, s. 353.
- ↑ Metropol, nr 03.30, Warszawa, 2001 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
