negocjator
negocjator (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik negocjator negocjatorzy dopełniacz negocjatora negocjatorów celownik negocjatorowi negocjatorom biernik negocjatora negocjatorów narzędnik negocjatorem negocjatorami miejscownik negocjatorze negocjatorach wołacz negocjatorze negocjatorzy
- przykłady:
- (1.1) Gdy policjanci zobaczyli w jego ręku nóż, zrezygnowali z wyważenia drzwi i wezwali negocjatora[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. negocjacje nmos
- forma żeńska negocjatorka ż
- czas. negocjować ndk., wynegocjować dk., zanegocjować dk.
- przym. negocjacyjny, negocjowalny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. négociateur[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) negotiator
- duński: (1.1) forhandler w
- francuski: (1.1) négociateur m
- hiszpański: (1.1) negociador m
- źródła:
- ↑ Negocjator u desperata, „Dziennik Polski”, 2002-01-29, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑
Hasło „negocjator” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
