Przejdź do zawartości

napadacz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

napadacz (język polski)

[edytuj]
napadacz (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ent. Pinthaeus[1], monotypowy rodzaj owadów z rodziny tarczówkowatych
(1.2) ent. owad z rodzaju napadacz (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) rzad. ktoś, kto napada
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) napastnik, atakujący
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) pluskwiak
hiponimy:
holonimy:
(1.1) tarczówkowate
meronimy:
(1.1) napadacz płaskonogi
wyrazy pokrewne:
rzecz. napad m, napadzik m, napaść ż, napastnik m, napastniczek m, napastniczka ż, napadanie n, napadnięcie n, napadowość ż, napastliwość ż, pad m, padanie n, padnięcie n, Napadówka ż
czas. napadać ndk., napaść dk., padać ndk., paść dk.
przym. napadowy, napastliwy, napastniczy, antynapadowy, przeciwnapadowy
przysł. napadowo, napastliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. napadać + -acz
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Pinthaeus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.