mocnina
mocnina (język czeski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mocnina mocniny dopełniacz mocniny mocnin celownik mocnině mocninám biernik mocninu mocniny wołacz mocnino mocniny miejscownik mocnině mocninám narzędnik mocninou mocninami
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
mocnina (język słowacki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mocnina mocniny dopełniacz mocniny mocnín celownik mocnine mocninám biernik mocninu mocniny miejscownik mocnine mocninách narzędnik mocninou mocninami
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. moc m, mocnosť ż, mocniteľ m, mocnenec m, mocnár m, mocnárstvo n, umocňovanie n
- czas. mocnieť ndk., zmocnieť dk.
- przym. mocný, mocnársky, mocninový, mocnučký, mocenský
- przysł. mocne, mocensky
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- źródła:
- ↑ Hasło „mocnina” w: Slovník súčasného slovenského jazyka M – N.
- ↑ Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 433.