mocniteľ

mocniteľ (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) mat. wykładnik (potęgi)

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mocniteľ	mocnitele mocnitelia
dopełniacz	mocniteľa	mocniteľov
celownik	mocniteľovi mocniteľu	mocniteľom
biernik	mocniteľa	mocniteľov mocnitele
miejscownik	mocniteli	mocniteľoch
narzędnik	mocniteľom	mocniteľmi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) exponent

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. moc m, mocnosť ż, mocnina ż, mocnenec m, mocnár m, mocnárstvo n, umocňovanie n

czas. mocnieť ndk., zmocnieť dk.

przym. mocný, mocnársky, mocninový, mocnučký, mocenský

przysł. mocne, mocensky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: mocniteľ • mocnenec • mocnina • umocňovanie

źródła: